Nagrania z marcowych warsztatów śpiewu korsykańskiego poprowadzonych przez Jean-Étienne’a Langianniego:
Stała Matka boleściwa na polską melodię tradycyjną zharmonizowana po korsykańsku przez Jean-Étienne’a Langianniego na okoliczność warsztatów w Lubomierzu.
Nagranie ze wspólnego, polsko-korsykańskiego śpiewania nabożnego w kościele pw. Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa (24 III 2019).
Zdjęcia: Czarli Bajka
1. Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti?
2. Longe a salúte mea verba delictórum meórum.
3. Deus meus, clamábo per diem, nec exáudies: in nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
4. Tu autem in sancto hábitas, laus Israël.
5. In te speravérunt patres nostri: speravérunt, et liberásti eos.
6. Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: in te speravérunt, et non sunt confusi.
7. Ego autem sum vermis, et non homo: oppróbrium hóminum et abjéctio plebis.
8. Omnes, qui vidébant me, aspernabántur me: locúti sunt lábiis et movérunt caput.
9. Sperávit in Dómino, erípiat eum: salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
10. Ipsi vero consideravérunt et conspexérunt me: divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
11. Líbera me de ore leónis: et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
12. Qui timétis Dóminum, laudáte eum: univérsum semen Jacob, magnificáte eum.
13. Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: et annuntiábunt coeli justítiam ejus.
14. Pópulo, qui nascétur, quem fecit Dóminus.
Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?
Daleko od mego wybawcy słowa mego jęku.
Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz,
[wołam] i nocą, a nie zaznaję pokoju.
A przecież Ty mieszkasz w świątyni,
Chwało Izraela!
Tobie zaufali nasi przodkowie,
zaufali, a Tyś ich uwolnił;
do Ciebie wołali i zostali zbawieni,
Tobie ufali i nie doznali wstydu.
Ja zaś jestem robak, a nie człowiek,
pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
rozwierają wargi, otrząsają głową:
„Zaufał Panu, niechże go wyzwoli,
niechże go wyrwie, jeśli go miłuje”.
Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona;
Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.
Tobie mnie poruczono przed urodzeniem,
Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki,
Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko,
a nie ma wspomożyciela.
Otacza mnie mnóstwo cielców,
osaczają mnie byki Baszanu.
Rozwierają przeciw mnie swoje paszcze,
jak lew drapieżny i ryczący.
Rozlany jestem jak woda
i rozłączają się wszystkie moje kości;
jak wosk się staje moje serce,
we wnętrzu moim topnieje.
Moje gardło suche jak skorupa,
język mój przywiera do podniebienia,
kładziesz mnie w prochu śmierci.
Bo [sfora] psów mnie opada,
osacza mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli ręce i nogi moje,
policzyć mogę wszystkie moje kości.
A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;
moje szaty dzielą między siebie
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka;
Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!
Ocal od miecza moje życie,
z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,
wybaw mnie od lwiej paszczęki
i od rogów bawolich – wysłuchaj mnie!
Będę głosił imię Twoje swym braciom
i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
„Chwalcie Pana wy, co się Go boicie,
sławcie Go, całe potomstwo Jakuba;
bójcie się Go. Całe potomstwo Izraela!
Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą
biedaka, ani nie ukrył przed nim swego oblicza
i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego”.
Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie
w wielkim zgromadzeniu.
Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
Ubodzy będą jedli i nasycą się,
chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają.
„Niech serca ich żyją na wieki”.
Przypomną sobie i wrócą
do Pana wszystkie krańce ziemi;
i oddadzą Mu pokłon
wszystkie szczepy pogańskie,
bo władza królewska należy do Pana
i On panuje nad narodami.
Tylko jemu oddadzą pokłon wszyscy, co
śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy,
którzy w proch zstępują.
A moja dusza będzie żyła dla Niego,
potomstwo moje Jemu będzie służyć,
opowie o Panu pokoleniu przyszłemu,
a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi,
który się narodzi: „Pan to uczynił”.
Biblia Tysiąclecia
grafika: Martin Schongauer, (1450?-1491), Ukrzyżowanie
źródło: gallica.bnf.fr
Qua fermiamo ! Ecco il Sepolcro nel cui fortunato seno.
Sta sepolto in braccio à morte Gesu nostro Nazareno.
Qui compagni, qui sta sera comtemplar dobiamo il vero
E voi morti uscite dalle vostre tombe poi !
Tu zatrzymajmy się – oto grób, na którego błogosławionym łonie
jest pochowany w uścisku śmierci Jezus nasz Nazarejczyk.
Tu towarzysze, tu dzisiejszego wieczora winniśmy rozważać prawdę.
A wy, umarli, wyjdźcie zatem z waszych grobów!
grafika: Rembrandt 1654, Jezus Chrystus w grobie źródło: gallica.bnf.fr